Installatiekunst is een vorm van driedimensionale kunst die vaak een specifieke ruimte transformeert en de waarneming van de toeschouwer manipuleert. Anders dan bij een traditioneel beeldhouwwerk, dat op zichzelf staat, is een installatie een ervaring die de hele omgeving omvat. De kunstenaar gebruikt een breed scala aan materialen – van alledaagse voorwerpen en licht tot geluid en video – om een omvattende ervaring te creëren. Het doel is vaak om een specifieke sfeer op te roepen, een verhaal te vertellen, of de kijker te laten reflecteren op een thema, door de interactie met de ruimte en de objecten daarin.
Deze kunstvorm begon in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw en daagde de traditionele opvattingen over kunst en musea uit. Installaties zijn vaak tijdelijk van aard en worden specifiek voor een bepaalde locatie gemaakt, wat ze uniek en vluchtig maakt. De toeschouwer maakt deel uit van het kunstwerk, door erdoorheen te lopen, ernaar te luisteren of ermee te interacteren. Dit maakt elke beleving persoonlijk en dynamisch. Denk aan een kamer gevuld met duizenden lampjes die flikkeren als sterren, of een doolhof gemaakt van gerecyclede materialen.
Installatiekunst biedt kunstenaars de vrijheid om complexe ideeën en sociale commentaren te uiten op een directe en meeslepende manier. Het daagt de kijker uit om op een andere manier naar kunst te kijken, voorbij het traditionele kader. Voor wie geïnteresseerd is in kunst die de zintuigen prikkelt en de grenzen van de verbeelding opzoekt, biedt deze kunstvorm een World-Wide Q&A aan unieke en vaak onvergetelijke ervaringen.